Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να διερευνήσει το κατά πόσο η χαρισματικότητα των παιδιών θεωρείται ή όχι κληρονομική. Η χαρισματικότητα ενός παιδιού γίνεται εμφανής πολύ νωρίς στη ζωή του. Μπορεί να θεωρηθεί ως μια βιολογικά ριζωμένη ετικέτα για ένα υψηλό επίπεδο νοημοσύνης, γεγονός που δείχνει μια προηγμένη και επιταχυνόμενη ανάπτυξη λειτουργιών εντός του εγκεφάλου που επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη χρήση της. Ωστόσο μια αλληλεπίδραση μεταξύ του περιβάλλοντος και του γενετικού πλαισίου δημιουργεί τη νοημοσύνη, ακόμα και την αντίληψη για την πραγματικότητα. Είναι συχνά δύσκολο να διαχωριστούν οι επιρροές της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Τα χαρισματικά παιδιά αναπτύσσονται ασύγχρονα: το μυαλό τους είναι συχνά πιο μπροστά από τη φυσική τους ανάπτυξη και συγκεκριμένες γνωσιακές και συναισθηματικές λειτουργίες συχνά αναπτύσσονται διαφορετικά σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης. Τέλος, για την ανάπτυξη της χαρισματικότητας συμβάλλουν τόσο το γενετικό υλικό του παιδιού, όσο και το περιβάλλον εντός του οποίου αναπτύσσεται το παιδί.
Λέξεις-κλειδιά: Χαρισματικότητα, Νοημοσύνη, Κληρονομικότητα, Περιβάλλον