Abstract
The purpose of this article is to investigate the teachers’ attitudes towards the use of new technologies in the educational process of children with special educational needs. The above aim is achieved through the bibliographic review of empirical and theoretical studies that have explored this subject. This article highlights the significant benefits of new technologies for pupils with special educational needs as well as the direct interdependence of teachers’ attitudes towards ICT and their use by them. Teachers’ positive attitudes towards ICT result in their extensive use and vice versa. However, as concluded in this article, there is a variety of obstacles that prevent teachers from using ICT in the educational process of children with special needs despite their positive attitudes.

Abstract

Today, Information and Communication Technologies (ICT) prevail in all areas of society, while their consolidation has brought about significant changes. Children and young people come into contact with them every day and the skills and knowledge they have acquired empirically are many. Nowadays, new technologies are considered very essential and anyone who does not have skills in this field is considered as “illiterate” as was used to be in the past for those who did not know writing and reading. Their establishment at all levels makes the use of new technologies indispensable to everyone because without such knowledge people cannot participate in key areas and processes that define them both as people and as citizens. New technologies are increasingly developing and, combined with the globalization and the economic changes that are taking place, even more intense changes are expected to occur that will have a critical impact on all people in the future, regardless of gender.

Abstract
Sports activities offer significant benefits to the human body. In addition to the physical benefits that exercise offers, it also provides mental benefits because the human brain is practiced to meet the needs of the sports. The human brain is the one that activates the members of the human body to make the necessary movements. However, over time the brain is not limited to this function but exerts itself on choosing the right movements that will help in taking a specific path to the sport that will lead to an even better performance. This is more visible in games and sports that do not require physical movement like chess. In such games, the athlete is not limited to performing movements but the brain is constantly working because it has to memorize certain movements, remember them, use them in the right order, while calculating the movements of the opponent. Consequently, sports activities offer a strong mental practice to the person involved in the exercise by increasing his or her intelligence, which is used to achieve better performance. The improvement of intelligence is also evident by the fact that the athlete is able to use the moves that are considered best in different situations at different times and with different opponents by appropriately adapting their technique.

Η Ελλάδα σήμερα βιώνει μια βαθιά οικονομική κρίση, μια κρίση η οποία έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της οικονομίας, επηρεάζοντας όλους τους παραγωγικούς τομείς της χώρας. Η κοινωνική επιχειρηματικότητα είναι δημοφιλής εδώ και πολλά χρόνια (Moulaert και Ailenet 2005) και ειδικότερα μετά την οικονομική κρίση που έπληξε τη Μεγάλη Βρετανία του 1980, όπου τότε η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ θεώρησε σημαντικό να συνδέσει την επιχειρηματικότητα και την οικονομία με την τότε κοινωνική δομή του κράτους (Κορρές 2014).
Εφαρμόζοντας την κοινωνική επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα οι συνεταιρισμοί μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο, αρκεί να μπορέσουν να αξιοποιηθούν από τον κρατικό μηχανισμό. Αυτοί οι φορείς μπορούν να αναπτύξουν σε μεγάλο βαθμό τη συνεργατική οικονομία, να λειτουργήσουν ως βάση ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας. Ειδικά οι νησιωτικές περιοχές, χρειάζονται άμεσα την αρωγή των συνεταιρισμών, αφού μέχρι σήμερα βασίζονται κυρίως στο τουρισμό (Γκαρτζονίκα και Καλτσά 2014). Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί και το Δίκτυο Κ.Α.Π.Α. (Κέντρο Υποστήριξης & Ανάπτυξης Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων) που στόχος τους είναι η προώθηση των συνεταιρισμών και της συνεταιριστικής εκπαίδευσης καθώς και η διαμόρφωση του σχετικού νομικού πλαισίου αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο τα κενά που εντοπίζονται στην Ελλάδα.
Με την εμφάνιση και την ανάπτυξη στα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αιώνα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, πρώτοι οι ουτοπιστές σοσιαλιστές (Σαιν – Σιμόν, Φουριέ και Όουεν) (Yaldarov 2017), παρατήρησαν τις αντιθέσεις και τις αντινομίες του καπιταλιστικού συστήματος. Για το ξεπέρασμα αυτών των καπιταλιστικών σχέσεων και την αντιμετώπιση της εκμετάλλευσης των εργατών και των άλλων εργαζομένων, η οποία γινόταν εντονότερη όσο αναπτύσσονταν οι παραγωγικές δυνάμεις, πρότειναν την ένωση των εργατών βιοτεχνών, επαγγελματιών, αγροτών, κ.λπ. Κάμποσες τέτοιες προσπάθειες είχαν γίνει τότε στην πράξη, όλες όμως απέτυχαν γιατί ήταν ουτοπικές για την εποχή εκείνη. Δεν είχαν δημιουργηθεί ακόμα οι κατάλληλες – ώριμες συνθήκες για μια τέτοια οργάνωση.
Αυτές δημιουργήθηκαν αργότερα στις πρώτες δεκαετηρίδες του 19ου αιώνα με την γοργή ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Τότε μόνο (στα 1844) μπόρεσε να ιδρυθεί ο πρώτος πραγματικός – σύγχρονος συνεταιρισμός, στο Rochdale του Manchester στην Αγγλία, ο οποίος θεωρείται και η απαρχή του συνεταιριστικού κινήματος στον κόσμο. Ο συνεταιρισμός αυτός δημιουργήθηκε από 28 εργάτες και τεχνίτες (27 άνδρες και μία γυναίκα) που εργάζονταν κυρίως στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Τα άτομα αυτά δημιούργησαν έναν συνεταιρισμό δημιουργώντας το κεφάλαιο του με την συμμετοχή της μίας λίρας ο καθένας. Το έργο του συνεταιρισμού ήταν να προμηθεύει σε λογική τιμή, στα μέλη του προϊόντα και αγαθά που χρειάζονταν αλλά μεριμνούσαν και για άλλες ανάγκες τους όπως η στέγαση τους.

Εικόνα 1 1 & Εικόνα 1 2: To μουσείο του Rochdale του Manchester στην Αγγλία
Πηγή: https://www.visitmanchester.com/things-to-see-and-do/explore/rochdale
Ο συνεταιρισμός αυτός που υπάρχει ως τώρα με μεγάλη οικονομική και κοινωνική δράση, καθιέρωσε με το καταστατικό του τις συνεταιριστικές αρχές που βασικά ισχύουν και σήμερα. Έτσι ξεκίνησε ο συνεταιρισμός, σαν μια οργάνωση των εργαζομένων, για να επεκταθεί σύντομα, πρώτα στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και ύστερα σε όλον τον κόσμο. Σήμερα δεν υπάρχει γωνιά στον κόσμο που να μην υπάρχουν και δρουν συνεταιρισμοί (AGMA, 2021)
Στη χώρα μας ο συνεταιρισμός σαν θεσμός, με την σύγχρονη δηλαδή μορφή του, εμφανίστηκε μόλις το 1900 και θεσμοθετήθηκε το 1915. Ο πρώτος νόμος περί συνεταιρισμών (Νόμος 602/1915) βασίστηκε στο γερμανο-αυστριακό μοντέλο και άφηνε πολλές ελευθερίες στα μέλη και τη γενική συνέλευση (Αβδελίδης 1986). Η πορεία των συνεταιρισμών στην χώρα μας είναι μακρόχρονη η δημιουργία όμως των γυναικείων συνεταιρισμών έχει την σφραγίδα της πορείας της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε.

Γεννήθηκα το 1981 στην Αθήνα. Είμαι Διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο γνωστικό αντικείμενο της Κοινωνικής Εργασίας και εργάζομαι ως Μόνιμος Καθηγητής Ειδικής Αγωγής σε Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Είμαι κάτοχος του Δια-Ιδρυματικού – Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουαδών του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και του Ινστιτούτου Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών (Ι.Π.&Τ.) του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. “Δημόκριτος” με τίτλο “Εξειδίκευση στις Τ.Π.Ε. και Ειδική Αγωγή – Ψυχοπαιδαγωγική της Ένταξης” (2018), καθώς και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο “Ερευνα για την Τοπική και Κοινωνική Ανάπτυξη και Συνοχή” (2014). Ο κύριος τίτλος σπουδών μου είναι από το Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του ΤΕΙ Αθήνας (2004). Είμαι Πιστοποιημένος Εκπαιδευτής Ενηλίκων από τον ΕΟΠΠΕΠ, κάτοχος του Προγράμματος Ειδίκευσης στη Συμβουλευτική και τον Προσανατολισμότου (ΠΕΣΥΠ) και του Ετήσιου Προγράμματος Παιδαγωγικής Κατάρτισης (ΕΠΠΑΙΚ) της ΑΣΠΑΙΤΕ. Από το 2015 εργάζομαι ως Εκπαιδευτής Ενηλίκων σε Δημόσια ΙΕΚ και από το 2000 έως και σήμερα δραστηριοποιούμαι στο λιανικό και χονδρικό εμπόριο, κυρίως στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου (e-shop administrator). Τέλος έχω συγγράψει και εκδώσει τρία βιβλία στην Αγγλική γλώσσα. Λεπτομέρειες για τα δημοσιευμένα άρθρα, τις εισηγήσεις σε συνέδρια, τις εργασίες και τα βιβλία μου υπάρχουν στις αντίστοιχες ενότητες.